Po krótkiej świątecznej przerwie ponownie zabieramy Was #naszlakześwietymi. Dzisiaj towarzyszy nam św. Aleksy. Jakie były jego życie? Dlaczego uważamy go za patrona pielgrzymów? Wszystko, co powinniśmy o nim wiedzieć znajdziecie właśnie tutaj!
Uważa się, że Aleksy pochodził z rzymskiej rodziny, a jego rodzina należała do stanu patrycjuszy. Jego rodzicami byli: Eufemiusz i Agle. Syryjski tekst z V wieku podaje, że w dniu swojego ślubu w tajemnicy przed wszystkim opuścił dom i udał się w podróż, której celem miała być Ziemia Święta. Dotarł do Edessy, obecnie znajdującej się na terenie Turcji, gdzie został żebrakiem, żyjącym z jałmużny ofiarowywanej przez pomocnych mieszkańców miasta. Już wtedy charakteryzował się wyjątkową pobożnością i mimo swojej niedoli, dzielił się z innymi wszystkim, co miał.
Kolejnym etapem jego życia był powrót do Rzymu, gdzie również żył w ukryciu żebraka. Przez 17 lat mieszkał w małej celi, która znajdowała się pod schodami jego rodzinnego domu. Do jego głównych zajęć dnia codziennego należały modlitwa i odwiedzanie rzymskich sanktuariów. Dopiero przed śmiercią wyjawił, kim jest. Przy zmarłym znaleziono list, który zawierał jego życiorys. W momencie jego śmierci w Wiecznym Mieście miało dojść do niezwykle interesującego zjawiska. Dzwony we wszystkich rzymskich kościołach miały się rozdzwonić, a w pogrzebie miał wziąć udział papież oraz cała społeczność Rzymu. Jednakże warto wspomnieć, że w życiorysie św. Aleksego połączone są fakty rzeczywiste z przekazami legend.
Okres średniowiecza przyniósł św. Aleksemu wielką popularność w Europie oraz Afryce Północnej. Święty ten patronuje wielu zakonom, ubogim, wędrowcom, żebrakom, a także pielgrzymom, czyli całej wspólnocie Pieszej Pielgrzymki Krakowskiej. To do św. Aleksego warto zwracać się w momencie nawiedzających świat żywiołów, takich jak: trzęsienia ziemi, susze, złe warunki atmosferyczne, epidemie oraz plagi. Również w obecnych czasach – gdy żyjemy z pandemią koronawirusa – również warto modlić się do św. Aleksego, by zachował nas w dobrym zdrowiu. Patronuje on także zakonom, które powstały ku jego czci, takim jak: aleksjanie i aleksjanki oraz Kongregacja Sióstr Najświętszego Serca Jezusa i Maryi.
Miejscem, gdzie miał stać dom św. Aleksego, był Awentyn, będący najbardziej wysuniętym na wschód wzgórzem rzymskim. W średniowieczu na tym wzgórzu powstał klasztor benedyktynów oraz kościół pw. św. Aleksego. Bazylika, którą obecnie możemy tam podziwiać, pochodzi z XVII w. i jest uważana za jeden z najpiękniejszych kościołów w Wiecznym Mieście.
Oprócz religijnego wymiaru św. Aleksego, warto docenić jego przedstawianie również w działach literackich. Powstały we Francji „Poemat o św. Aleksym” jest jednym z najbardziej znanych dzieł tego okresu. Także w Polsce możemy przeczytać „Legendę o św. Aleksym”, pochodzącą z okresu późnego średniowiecza. Płock oraz Tłum pod Łęczycą to miejsce, gdzie w Polsce św. Aleksy jest szczególnie czczony.
Atrybutami św. Aleksego są strój pielgrzyma lub pustelnika, księga, kij pielgrzyma, schody oraz zwój. Przedstawiany jest czasami również jako leżący pod schodami.