#SlowoNaDroge, #WmocyBozegoDucha
Słowo: Łk 4, 14 – 22
Jezus w Galilei
Jezus powrócił w mocy Ducha do Galilei, a wieść o N im rozeszła się po całej okolicy.
On zaś nauczał w ich synagogach, wysławiany przez wszystkich. Przyszedł również do
Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi
i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, natrafił
na miejsce, gdzie było napisane: „Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie
namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność,
a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnych, abym obwoływał rok
łaski od Pana”.
Zwinąwszy księgę oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w N im
utkwione. Począł więc mówić do nich: „Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście
słyszeli”. A wszyscy przyświadczali Mu i dziwili się pełnym wdzięku słowom, które
płynęły z ust Jego.
1. Moc Ducha Świętego towarzyszy Jezusowi powracającemu do swoich rodzinnych
stron, do Galilei, do Nazaretu. Jego misja rozpoczyna się w Duchu Świętym, którym
Jezus został namaszczony przez Ojca. Duch Pański jest nad Nim, dlatego Jezus odniósł
do samego siebie słowa proroka Izajasza odczytane w Nazaretańskiej synagodze.
Duch Święty namaścił Go i posłał, aby niósł dobrą nowinę ubogim, więźniom głosił
wolność, niewidomym przejrzeniem aby uciśnionych odsyłał wolnych i aby obwoływał
rok łaski od Pana (Łk 4,18). Słowa te znajdują także potwierdzenie w słowach św.
Piotra skierowane do pogan i Ż ydów w Dziejach Apostolskich: „Znacie sprawę Jezusa
z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego, że Bóg był
z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą
diabła” (Dz 10, 37).
Galilea jest szczególnym miejscem Jezusowej działalności. To miejsce Jego dzieciństwa,
młodości, kraina, z którą wiązały Jezusa głębokie uczucia. Wspomnienie rodzinnego
domu, dziecięcych zabaw, nauki, nawiązywania relacji z innymi ludźmi. Wreszcie jest
to miejsce, gdzie wszystko się zaczęło: pierwsze głoszenie Słowa, znaki, powołanie
uczniów. Galilea jest miejscem narodzin Kościoła, miejscem, w którym w Jezusie objawia
się moc Ducha Świętego. To właśnie dlatego Jezus po swoim zmartwychwstaniu
poleca kobietom: „Nie bójcie się! Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech udadzą
się do Galilei, tam Mnie zobaczą” (Mt 28, 7). Powrót do Galilei jest powrotem do
pierwotnej relacji z Jezusem, pierwotnej miłości. Jest powrotem do tych pierwszych
poruszeń serca, które towarzyszyły uczniom, gdy Go poznali i zdecydowali się pójść
za Nim.
2. Ewangeliści bardzo konkretnie ukazują, jakich dzieł dokonuje Jezus w Duchu Świętym.
Jezus staje się Heroldem, Prorokiem Ewangelii czyli Głosicielem prawdy o Bogu.
Przepowiadanie Jezusa w G alilei nazywamy Ewangelią, czasem używając nowszego
tłumaczenia: Dobrą Nowiną. Benedykt XVI w książce „Jezus z Nazaretu” zauważa,
że greckie słowo euangelion, łacińskie evangelium było terminem znanym w świecie
rzymskich cesarzy, w czasie, kiedy przyszedł Jezus. Tym terminem określano dekrety,
wychodzące od cesarzy, którzy uważali siebie za panów świata, wyzwolicieli, zbawców.
Dekret cesarski był w ówczesnym rozumieniu, nie tylko informacją, wiadomością dobrą
czy złą, lecz miał działanie zbawcze: to znaczy nie tylko informuje obywateli o jakimś
zarządzeniu, ale jest przesłaniem, które zmienia cesarstwo, zmienia świat na lepsze.
Skoro Ewangeliści wybrali to słowo na nazwanie własnej opowieści o Chrystusie, to
znaczy, że chcą ze stanowczością powiedzieć, że ich opowieść jest nie tylko zwykłym
słowem informacyjnym. Jest rzeczywistością, jest wydarzeniem. Ewangelia jest nie
tylko opowiadaniem o tym, co kiedyś się wydarzyło, lecz jest wydarzeniem, działaniem
Boga, które zbawia, zmienia, przekształca świat. Słowo Boże jest nie tylko słowem,
lecz także wydarzeniem: ono się dzieje wówczas, gdy przyjmujemy je z wiarą.
3. Misja Jezusa, dzięki Duchowi Świętemu, właśnie taka była. Jego działalność, czyli
głoszenie Ewangelii było wydarzeniem działającym, przemieniającym świat. Jego słowo
było pełne mocy (Łk 4, 32). A słowo to potwierdzone zostaje przez konkretnie znaki.
W mocy Ducha Świętego poruszone zostają serca uczniów nad Jeziorem Galilejskim,
które w zachwycie podejmują pierwsze kroki powołania. W mocy Ducha Świętego
z dusz opętanych uciekają demony (Łk 4, 35), sieci rybaków cudownie napełniają się
obfitym połowem (Łk 5,6), a skóra trędowatego zostaje oczyszczona (Łk 5, 13). To
w mocy Ducha Świętego Jezus przekazuje uczniom prawo błogosławieństw i przykazanie
miłości, odpuszcza grzechy i wskrzesza umarłych. To w mocy Ducha Świętego
cudownie dzieli chleb i przemienia wodę w wino.
3. Galilea jest miejscem działania Jezusa w naszym życiu. Każdy z nas żyje w swojej
własnej Galilei, którą nawiedza Jezus. Każdy z nas w miejscu, w którym obecnie się
znajduje, mieszka, pracuje, żyje, może spotkać Jezusa, działającego w mocy Ducha
Świętego. Także Ewangelia jest w naszym życiu wydarzeniem, które się dzieje. Słowo,
którym codziennie przemawia do nas Bóg w Piśmie Świętym jest żywe i skuteczne,
to znaczy, że ma moc wydarzyć się w naszym życiu, kształtować nasze wybory,
decyzje, postawy, relacje. Czy potrafię zobaczyć, że Słowo Boże w moim życiu ma
moc przemiany? W 1985 roku Ignacy IV Hazim, patriarcha Antiochii, na spotkaniu
ekumenicznym w Uppsali powiedział:
Bez Ducha Świętego…
Bóg jest daleko,
Chrystus pozostaje w przeszłości,
Ewangelia jest martwą literą,
Kościół jest tylko organizacją,
władza – dominacją,
misja – propagandą,
liturgia – niczym innym jak tylko wspomnieniem,
życie chrześcijańskie – moralnością niewolnika.
W Duchu Świętym…
Bóg jest blisko,
zmartwychwstały Chrystus jest tu i teraz,
Ewangelia jest mądrością i mocą życia,
Kościół jest żywym Ciałem, odbijającym życie Trójcy Świętej,
władza – posługą jednania,
misja – Pięćdziesiątnicą,
liturgia – pamiątką, uobecnieniem i zapowiedzią,
życie chrześcijańskie – przebóstwiane w relacjach synostwa i braterstwa.
Niech te słowa będą dla nas szczególną modlitwą.